به نقل از «خبرگزاری برنا»

استاد دانشگاه تهران از اصل قانون اساسی در مورد حق دخالت مردم در حکومت و آزادی تجمعات می گوید

تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۲۲۱۸۱

دکتر بیژن حیدری دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در مورد رعایت اصل 27 قانون اساسی مبنی بر آزادی تجمعات و راهپیمایی ها و حق طبیعی مردم در آزادی بیان و اندیشه و عقیده در مورد هر مسئله عمومی دولتی و حکومتی گفتند و بر لزوم پذیرفتن جمهوریت در عمل تاکید کردند.

دکتر بیژن حیدری دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در مورد رعایت اصل 27 قانون اساسی مبنی بر آزادی تجمعات و راهپیمایی ها و حق طبیعی مردم در آزادی بیان و اندیشه و عقیده در مورد هر مسئله عمومی دولتی و حکومتی گفتند و بر لزوم پذیرفتن جمهوریت در عمل تاکید کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دکتر عباسی، دانشیار و استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در گفتگو با شبکه دانشگاه تهران پیرامون یکی از حقوق آزادی جمعی یعنی برگزاری اجتماعات و راهپیمایی ها صحبت کردند. پذیرفتن جمهوریت و لزوم طبعیت از اصول قانون اساسی در مورد آزادی اجتماعات و راهپیمایی ها و همچنین لزوم وضع قانون و تعریف مشخص در مورد واژه های اعتراض، اغتشاش و چگونگی برگزاری تجمعات موقت جمعی در خصوص بیان عقیده و تمکین از قواعد حکومت مردم سالار از مباحث مهم بحث شده در این برنامه از تلویزیون اینترنتی دانشگاه تهران بود.

برای مشاهده ویدیوی کامل گفتگو به وبسایت شبکه اینترنتی دانشگاه تهران لینک برنامه دکتر عباسی و قانون اساسی مراجعه نمایید.

پذیرفتن جمهوریت یعنی پذیرفتن حق مشارکت مردم | اصل 27 قانون اساسی برگزاری تجمعات را آزاد می داند

دکتر عباسی در مورد برگزاری اجتماعات و راهپیمایی ها گفتند: وقتی جمهوریت را پذیرفته ایم، یعنی مردم حق مشارکت در امور عمومی را دارند؛ مشارکت در امور عمومی از رای دادن به زمامداران و دولتمردان در سطح ملی و محلی گرفته تا آزادی بیان، رسانه ها، مطبوعات، رادیو تلویزیون و غیره. اینها راه هایی هستند که شما می توانید نظراتتون رو بیان کنید. این مورد دارد توسعه پیدا می کند از طریق اینترنت، شبکه های اجتماعی و انواع پیامرسان ها. اینها لازمه مردم سالاری است. گاهی اوقات مشارکت به صورت فرعی است ینی بیان می کنید دیدگاهتون رو در یک سخنرانی، در یک اجتماعی، در یک برنامه و غیره به صورت فردی. گاهی اوقات نیز به صورت جمعی بیان می کنید ینی یک عده آدم دور هم جمع می شوند و می خواهند پیام خود را در مورد مسائل مختلف به صورت جمعی بیان کنند. این مورد در قالب حقوق بشر و شهروندی به صورت آزادی های جمعی و گروهی هست که می تواند موقت و یا دائمی باشد.

ایشان افزودند: جمع دائمی عبارت است از جمع شدن عده ای افراد همفکر برای رسیدن به قدرت و اداره قدرت که می شود حزب. یه عده جمع می شوند برای فعالیت های فرهنگی که می شود سازمان. یک عده جمع می شوند برای حمایت از یک صنف که می شود سندیکا، انجمن صنفی کارگری و کارفرمایی. در اصل 26 قانون اساسی به رسمیت شناخته شده است. یک عده جمع می شوند برای آموزش یک رشته دانشگاهی که می شود انجمن علمی. نوع دیگری از آزادی جمعی، جمع موقت است. جمع موقت در قالب اجتماعات و راهپیمایی است. ما در قانون اساسی حق مشارکت مردم در امور رو پذیرفته ایم در اصل 3 قانون اساسی، اداره امور کشور با اتکا به آرای عمومی را پذیرفته ایم در اصل 6 قانون اساسی. در اصل 56 نیز ذکر شده خداوند انسان را حاکم بر تعیین سرنوشت خود ساخته است. فصل سوم قانون اساسی نیز مربوط به حقوق ملت است. اصل 27 نیز اختصاص به آزادی اجتماعات و راهپیمایی ها داده شده است؛ به شرط آنکه مسلحانه نباشد و مخل مبانی اسلام نباشد.

دانشیار دانشگاه تهران در مورد اصل 27 قانون اساسی ادامه می دهند: البته فقط اخلال در مبانی اسلام نیست. اصل 9 قانون اساسی حدود آزادی ها را گفته است. بحث آزادی، استقلال، تمامیت ارضی و وحدت ملی جزو اصول تفکیک ناپذیر است. وحدت ملی، استقلال و تمامیت ارضی نباید در تجمعات آسیب ببیند. مردم حق دارند در مورد مسائل مختلف اظهار نظر کنند. در مورد سیاست های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاست خارجی، قوانین و مقرراتی که وضع می شود، قوانینی که در مجلس و دولت وضع می شود، در همه این موارد مردم حق نظر دادن دارند چرا که حکومت برای مردم است. حکومت و دولتمردان نماینده مردم هستند و فلسفه وجودی آنها نمایندگی مردم و پیگیری مطالبات عمومی و برآورده کردن نیازها و خواسته های مردم است.

دکتر عباسی در مورد امر به معروف و نهی از منکر گفتند: امر به معروف و نهی از منکر سه طرفه است؛ مردم نسبت به مردم، مردم نسبت به دولت و دولت نسبت به مردم. ما این را پذیرفته ایم.

در مورد هر اصل قانون اساسی یک قانون وضع شده است | اعتراض و اغتشاش در قانون تعریف نشده است

دکتر بیژن عباسی در مورد سوال مجری برنامه در خصوص مبهم بودن اخلال در مبانی اسلام و حد و مرز این عبارت گفتند: با یک سطر و نیم اصل نمی شود اجتماعات را سامان داد. ما اصل 24 قانون اساسی را داریم در خصوص آزادی مطبوعات که در مورد آن قانون مطبوعات وضع شد. اصل 26 آزادی تشکل است که برای هر کدام یک قانون وضع شده است. برای اجتماعات و راهپیمایی ها ما یک قانون نیاز داریم که متاسفانه قانون وضع نشده است. یک آئین نامه در سال 81 وضع شده که در آن گفته شده افراد باید درخواست دهند و از استانداری مجوز بگیرند. آن هم اجرا نشده است. مشکل این است که اصل 27 اجرا نشده و برای آن نیز قانون وضع نشده است. قانون باید سازوکار و جزئیات اصل قانون اساسی را باید تعریف کند. مگر اغتشاش تعریف شده است؟ مگر اعتراض تعریف شده است؟

دکتر عباسی اضافه کردند: گزارش عدم اجرای اصل 27 قانون اساسی در سال 96 و 98 همزمان با اعتراضات در معاونت حقوقی ریاست جمهوری تقدیم رئیس جمهور شده است. در سال 98 معاونت حقوقی یک لایحه نوشته و حدود 15 ماده پیش بینی شد. ما دو روش داریم در اعتراضات؛ یک اینکه مجوز محور باشد و دولت تشخیص بدهد که آیا افراد می توانند اجتماعات را برگزار کنند. و روش دوم و مردم سالار این است که روش اعلامی و با نظارت پسین دولت باشد. متاسفانه در دولت گفته شد مسکوت بماند. با مسکوت ماندن مسئله حل نمی شود. سال 97 نیز مصوبه دولت برای تعیین محل اجتماعات مردم تعیین شد. در دیوان عدالت ابطال شد و گفته شد مخالف با اصل قانون اساسی است.

دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران اضافه کرد: قانون اساسی برای اجرا کردنه. دکور که نیست! زینت المجالس که نیست! مردم در 12 اردیبهشت 58 و در آذر 58 به جمهوری اسلامی و قانون اساسی رای دادند و به شرط رعایت اصول اجازه حکومت کردن دادند. با آئین نامه نمی شود قانون اساسی را محدود کرد. از باب ترک فعل می شود به وزارت کشور مراجعه کرد. دیده نشد که مجلس نیز اقدامی کرده باشد.

در این گفتگو که در شبکه اینترنتی دانشگاه تهران انجام شد، پیرامون تطبیق قانون اساسی با قوانین بین المللی نیز بحث شد. برای تماشای ویدیوی اصلی گفتگوی این برنامه به وبسایت شبکه دانشگاه تهران به آدرس TV.UT.AC.IR مراجعه نمایید.

برچسب ها : تلویزیون اینترنتی دانشگاه تهران,شبکه اینترنتی دانشگاه تهران,شبکه دانشگاه تهران,دانشگاه تهران,دولت,دولت سیزدهم,ایران,دانشکده حکمرانی,دانشگاه

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: علوم سیاسی جمهوریت دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران اجتماعات و راهپیمایی ها اینترنتی دانشگاه تهران اصل 27 قانون اساسی دانشگاه تهران اصل قانون اساسی قانون اساسی پذیرفته ایم جمع می شوند دکتر عباسی قانون وضع وضع شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۲۲۱۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مجتهدی حال فلسفی‌اش از قال فلسفی‌اش بیشتر بود

به گزارش خبرنگار مهر، آیین بزرگداشت استاد پیشکسوت گروه فلسفه دانشگاه تهران زنده یاد دکتر کریم مجتهدی صبح امروز (سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ماه) در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.

مجتهدی دنبال خودنمایی و جلوه‌گری نبود

غلامعلی حدادعادل که خود تحصیلکرده رشته فلسفه دانشگاه تهران است در این مراسم به مناسبت روز معلم و سالروز درگذشت شهید مطهری خاطره ای از شهید مطهری نقل کرد و سپس گفت: من با شهید مطهری مرتباً کلاس داشتم، یک بار ایشان به من گفتند می خواهم بروم نزد میرزاعبدالله مجتهدی و تو هم باید بیایی. من هم قبول کردم اما روزی که خواستیم نزد ایشان برویم به ما خبر دادند که ایشان فوت کردند. میرزا عبدالله مجتهدی هم از اقوام و بستگان مرحوم کریم مجتهدی بود بنابراین مرحوم مجتهدی در شهر تبریز و در خانواده ای فاضل بزرگ شده بود.

وی افزود: مرحوم مجتهدی رسماً معلم ما نبود چون بنده سال ۱۳۴۹ وارد دانشگاه شدم که آقای مجتهدی آن زمان در دانشگاه تدریس نمی کرد. بنده در دوره دکتری شاگرد دکتر مهدوی بودم، ایشان وقتی به ما درس فلسفه می دادند اعتنایی به زمان نداشتند به این معنا که ما هر درس را به جای نیم سال در دو سال می خواندیم. دکتر یحیوی وقتی به ما درس کانت را می داد آقای مجتهدی هم کنار ایشان می نشست اما دخالتی در تدریس نمی کرد. پایان نامه بنده هم با دکتر مهدوی بود و قبل از انقلاب تمام شد ا ما زمان دفاع آن مصادف با انقلاب و مسائل انقلاب فرهنگی شد به همین دلیل آقای مهدوی دیگر دانشگاه نیامدند و دکتر مجتهدی استاد راهنمای رساله من شد و خوشبختانه الان نام ایشان روی پایان نامه من است. ۴۵ سال بعد از انقلاب هم این حشر و نشر با مرحوم مجتهدی ادامه داشت.

وی افزود: ایشان مرد شریف و متخلق به اخلاق انسانی بود، دنبال خودنمایی و جلوه گری نبود و صحبت هایش به قصد به رخ کشیدن معلومات نبود. بیش از آنچه به پاسخ اهمیت بدهد به سوال اهمیت می داد و کلید تفکر را در یافتن سوال درست می دید به همین خاطر همیشه با حرف هایش سوال ایجاد می کرد.

رییس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی ادامه داد: ممکن است این سوال مطرح شود که خواندن رشته فلسفه چه فایده ای برای کشور دارد، من در پاسخ به این سوال می گویم نگاه فلسفه نگاهی است که از مبادی و پشت سر یک موضوع سوال می کند همه گرفتاری های امروز ما به خاطر فکر نکردن است. به همین خاطر همیشه می گویم معلم خوب کسی است که فکر کردن را یاد بدهد. فلسفه به ما یاد می دهد فکر چیست و درست فکر کردن چگونه است. ایشان قال فلسفی اش از حال فلسفی اش کمتر بود علاقه به ایران و اسلام و زبان فارسی داشت و از هیچ کاری در این حوزه ها مضایقه نمی کرد.

حدادعادل بیان کرد: دکتر مجتهدی خیلی به کانت علاقه داشت. هم در دانشگاه این درس را تدریس می‌کرد هم تالیفات بسیاری در حوزه کانت دارد. در تفکر مجتهدی تاثیری از فضای سنگین دهه ۴۰-۵۰ دیده نمی شد و در همان فضا مستقل فکر می کرد.

وی در پایان گفت: نگاه مرحوم مجتهدی نسبت به تجدد و مدرنیته مارکسیستی نبود و معمولاً سراغ مقولاتی می رفت که کسی سراغ آن نرفته بود. من و ایشان با یکدیگر برای شرکت در همایشی درباره هانری کربن به فرانسه رفتیم و این سفر باعث شد ما کمی از حالت استاد-شاگردی خارج شویم و بیشتر با هم رفیق شویم و بنده درباره زندگی خصوصی ایشان بیشتر بدانم.

انضباط در کار دانشگاهی مجتهدی

محمدرضا بهشتی استاد فلسفه دانشگاه تهران در ادامه این مراسم گفت: بنده رساله فوق لیسانسم را با ایشان گذراندم. مرحوم مجتهدی گذشته از دانستنی ها و اندوخته های بسیاری که داشت منش، نظم خاص و برخورد آراسته ای داشت. ایشان معتقد بود کار دانشگاهی یک انضباطی می خواهد و احترام به اینکه دانشجو باید انضباط داشته باشد در کلاس های ایشان دیده می شد. به رغم اینکه میدان اصلی مطالعه ایشان غرب بود اما به ایران و سنت ایران بسیار توجه داشت و همانطور که دوستان هم اشاره کردند راجع به کاربرد واژه های خارجی بسیار حساس بود.

وی افزود: بنده اوایل که به کلاس های ایشان می رفتم برایم فضای کلاس هایشان کمی عجیب بود چون پیش از اینکه فلسفه یک دوره را درس بدهند کمی درباره فرهنگ عمومی آن دوره برای مان می گفتند که برای من چیز تازه ای بود اما بعدها فهمیدم چقدر کار درستی می کردند. یکی دیگر از کارهای ایشان این بود که محتوای یک کتاب خارجی را ترجمه می کرد و به عنوان یک اثر مستقل منتشر می کرد و اشاره هم داشت این کتاب اقتباس از فلان کتاب است که به نظرم بسیار کار درستی است. ممکن است امروز انجام چنین کارهایی به پای ناتوانی فرد گذاشته شود اما به نظر من یک میانبر خوب برای انتقال مطالب و حتی بهتر از ترجمه های نامعقول است.

آخرین سخنران این مراسم، سیدحمید طالب زاده استاد تمام گروه فلسفه دانشگاه تهران بود.

مجتهدی؛ به مثابه آموزگار

وی گفت: بنده به مرحوم مجتهدی به مثابه یک کشاورز نگاه می کنم. یک کشاورز دانا در دوره ای و سال هایی که آکادمی ما تهی از اندیشه مدرن بود کار کاشتن و رشد دادن به نهال اندیشه مدرن در زمین سنت ایرانی را بر عهده گرفت. او یک کشاورز دانا بود و به اندیشه فلسفی به مثابه یک دانش نگاه می کرد. دانش در زمینه ای که قابل رشد و مناسب است.

وی افزود: دریافت درس بدون ادب نفس امکان پذیر نیست. فلسفه با فرهنگ عجین است نمی توان فلسفه را فقط در مباحث درسی خلاصه کرد. مرحوم مجتهدی ادب درس را با ادب نفس یعنی فرهنگ پیوند داد.

طالب زاده گفت: مرحوم مجتهدی به فرهنگ می پرداخت و می دانست فلسفه بدون فرهنگ امکان پذیر نیست. ایشان متوجه بود اصلی ترین فضیلتی که دانش می تواند بر پایه آن استوار باشد صلابت صداقت است چون اندیشیدن با راستی و صداقت پیوند عمیق دارد. هر جا یک فضیلت باشد دسته دیگری از فضائل هم است و هیچ فضیلتی منفرد نیست.

این استاد فلسفه دانشگاه تهران ادامه داد: ادب نفس لوازمی دارد که یکی از آن لوازم سختگیری است. شاید سختگیری مرحوم مجتهدی تلخ بود اما به معنای ادب نفس بود و تا این اتفاق نمی افتاد دانش هم محقق نمی شد. اهمیتی که ایشان به زبان فارسی می داد به خاطر این بود که به شلختگی الفاظ حساس و معتقد بود یک واژه خارجی باید در متن خودش فهمیده شود و زبان باید آراسته و پیراسته باشد. نمی شود با شلختگی علم و دانش را ترویج کرد.

وی در پایان بیان کرد: مرحوم مجتهدی به شاخه های مختلف فرهنگ توجه و تسلط زیادی به ادبیات و تئاتر قرن بیستم داشت. علاقه مند به فلسفه اسلامی بود و به سهروردی، ملاصدرا و قطب الدین عشق می ورزید. ما فلسفه می آموزیم تا مصمم و تا آخر عمر دانشجو باشیم. به همین خاطر هم باید گفت حب دانایی حقیقت فلسفه است و مرحوم مجتهدی تا آخرین لحظه به این امر اهتمام داشت. بعد از مرگ مجتهدی خیلی ها نسبت به او بی مهری و قدرناشناسی کردند در حالی که ما باید همیشه قدردان و سپاسگزار او باشیم، من اگر بخواهم برای مجتهدی یک لقب انتخاب کنم می گویم مجتهدی؛ به مثابه آموزگار.

کد خبر 6093503 سارا فرجی